De Butler heeft het gedaan
|
Hier vind je de ingesproken versie van De Butler heeft het gedaan =>
|
| ||
De butler! Natuurlijk, voor háár was dat vanaf het begin een uitgemaakte zaak geweest. Alles, werkelijk alles wees er toch op dat híj het geweest was. Waarom twijfelde die inspecteur dan toch zo lang? Omdat het haar eerste zelfstandige zaak was? Ze was toch niet pas gisteren aangekomen in de politiewereld? Of was hier soms méér aan de hand...?
Jolanda liep nog eens alle punten door die ze verzameld had met betrekking tot het overlijden van Freule Liselot von Haaren ten Pruicken.
· De freule was dood gevonden in de kelder en na een val of klap met een zwaar voorwerp, verdronken in een laag water uit een kapotte waterleiding.
· Ze had een hoofdwond. Kon gekomen zijn door een val, maar dan zat hij eigenlijk op een vreemde plek. Kon ook duiden op een klap met een zwaar voorwerp, een nijptang of iets dergelijks.
· Kapotte waterleiding. Gebroken of doorgezaagd met bijvoorbeeld een ijzerzaag.
· In de gereedschapskist van de butler zijn een nijptang en ijzerzaag gevonden. Geen DNA op gevonden, lijken schoongemaakt te zijn. Waarom?
· De butler was op het moment van de val, naast de dochter van de freule, als enige persoon in het kasteel.
· De butler blijkt, volgens de huishoudster van de freule, jarenlang getreiterd te zijn door de freule.
· Waarom is de butler toch gebleven? Chantage?
Ze had vandaag nog iets gehoord via het roddelcircuit in het dorp wat zou kunnen verklaren waarom de inspecteur zo verdedigend en afwijzend stond tegenover alle aanwijzingen. De butler en de inspecteur zouden al jaren goede vrienden zijn. Als dit zo was, waarom had de inspecteur dat dan niet verteld? Dat maakte de zaak alleen nog maar verdachter.
De butler, Archie, zat op de hotelkamer die hij gehuurd had nadat hij de freule had gevonden in de kelder. Hij woonde daarvoor in het kasteel, maar begreep ook wel dat dit na haar overlijden, niet gepast meer was. Hij dacht terug aan de gebeurtenissen die hadden geleid naar zijn functie als butler bij de freule en haar man.
Twaalf jaar geleden was hij haar, de jonge vrouw, tegengekomen in het museum. Hij was destijds 30 jaar, zij bleek nog maar 19 te zijn. Beiden waren ze zeer geïnteresseerd geweest in een schilderij dat daar hing. Ze raakten aan de praat, gingen een kopje koffie drinken en van het één kwam het ander. Uiteindelijk nodigde zij hem uit om thuis nog wat te drinken. Achteraf hadden ze waarschijnlijk veel te veel gedronken, maar wat volgde was een warme nacht bij haar in bed. Ze waren beide ondoordacht geweest, want ze hadden geen voorbehoedsmiddel gebruikt.
De volgende morgen stuurde zij hem min of meer de deur uit. Op zijn pogingen een vervolgafspraak te maken, reageerde ze eerst ontwijkend en daarna helemaal niet meer. Hij snapte er niets van, want hij had echt een klik gevoeld. Misschien was het toch het leeftijdsverschil van ruim tien jaar geweest, waar zij op afgehaakt was.
Hij had het niet kunnen laten om haar toch regelmatig te volgen en in de gaten te houden. Hierdoor had hij ontdekt dat hun nacht samen niet zonder consequenties was geweest. Hij had een berichtje van haar verwacht waarin zij het hem liet weten, maar dat kwam maar niet. Ze had blijkbaar besloten om hem niet op de hoogte te stellen.
Archie was haar blijven volgen tot het moment dat ze, zoals hij berekend had, moest bevallen. Rond die tijd zag hij haar buiten lopen, zonder dikke buik, maar ook zonder kind. Hij kende iemand die bij de gemeente werkte en vroeg of zij wilde nagaan wat er met het kind was gebeurd. Na eerste heftige protesten lukte het Archie om diegene te overtuigen en was zij in het archief gedoken. Het bleek dat Jolanda haar kindje, een dochtertje, had laten adopteren door freule Liselot von Haaren ten Pruicken en haar man. Zijn eerste gevoel was boosheid. Waarom had ze hem niet op de hoogte gebracht, hem er niet bij betrokken? Hij had dan voor hun dochtertje kunnen zorgen! Daarna kwam de realiteit. Had hij dat gekund? Bij de freule zou zijn dochtertje het vast ook heel goed krijgen, ze zou in ieder geval financieel niets te kort komen. Hij kende de freule niet, maar haar man wel en dat was een zeer vriendelijke man. Archie besloot zich er bij neer te leggen dat het was gegaan, zoals het was gegaan.
Toen was er een, in zijn ogen, wonder gebeurd of was het toeval of voorbestemd? Hij zag in het plaatselijke krantje een vacature staan voor een butler bij de freule. Ze vroegen gelukkig niet om ervaring, verder voldeed hij aan alle eisen die in de vacature stonden. Archie solliciteerde en tot zijn geluk werd hij aangenomen.
Op deze manier kon hij toch bij zijn dochtertje, Fleur, zijn terwijl zij opgroeide. Zij werd zijn grote vreugde. De gelukkigste momenten waren de momenten die hij met haar doorbracht. En dat werden er naarmate de jaren vorderden veel. Ze kwam graag in de keuken, als hij daar aan het klussen was, of in de tuin en in de schuur. Ze kletste dan honderduit over van alles en nog wat. En híj vertelde haar spannende verhalen die hij zelf verzon. Ja, wat dat betreft was hij heel gelukkig.
Er was echter ook een zwarte kant aan zijn verblijf op het kasteel. Hij was er nog nooit achter gekomen waarom, maar de freule leek er alles aan te doen om het zijn leven zo moeilijk mogelijk te maken. In het begin viel het nog wel mee, maar toen haar man was overleden, leek haar niets meer in de weg te staan. Er was teveel gebeurd om op te noemen en het ergste was, ze deed het niet eens meer stiekem. Ze deed het ook waar Fleur of de huishoudster bij was, en soms zelfs als er vreemden waren. Hij had vaak op het punt gestaan om weg te gaan, maar dan zag hij zijn dochter en kon hij het niet over zijn hart verkrijgen om haar in de steek te laten.
Naarmate Fleur ouder werd, leek de freule ook een hekel aan haar eigen dochtertje te krijgen. Dit ging echter veel subtieler, geniepiger. Archie hoorde haar soms iets zeggen tegen Fleur, waarbij de woorden normaal leken, maar de toon waarop ze het zei gaven Archie de kriebels. Hij merkte ook dat Fleur steeds minder vrolijk was, zich terugtrok. Op zijn vragen wat er aan de hand was reageerde Fleur ontwijkend, meestal zei ze dat ze moe was door het vele schoolwerk. Archie voelde echter instinctief dat er meer aan de hand was. Hij ging er meer op letten en inderdaad, hij had gelijk. De freule probeerde door allerlei slinkse opmerkingen het zelfvertrouwen van Fleur te ondermijnen. Woedend werd hij. Dat ze hèm het leven zuur maakte, dat kon hij wel aan, maar ze moest niet aan Fleur komen.
Tijdens een afspraak met zijn vriend, inspecteur Jan van Straaten, had hij zijn zorgen besproken. Jan had jaren eerder regelmatig gevraagd aan Archie waarom hij op het kasteel bleef werken, terwijl hij zo getreiterd werd. Als Archie dan vertelde dat er ook goede momenten waren, bijvoorbeeld de momenten met Fleur, snapte Jan toch nog niet dat hij bleef, maar legde zich er bij neer. Tot een paar jaar geleden de freule zo iets ergs had gedaan dat Jan echt vond dat Archie daar weg moest. Op dat moment kon Archie niets meer verzinnen wat hem er van weerhield om weg te gaan, behalve de waarheid en had hij Jan in vertrouwen verteld dat Fleur zijn dochter was.
Nu was het zover gekomen dat hij Fleur weg wilde halen bij de freule, maar hoe? De freule zou het natuurlijk niet toelaten. Na al die jaren kon hij ook moeilijk ineens zeggen dat hij de vader was van Fleur. Niemand zou hem geloven, iedereen zou hem voor gek verklaren. Maar zoals het nu was kon het echt niet langer door gaan.
Jan had hem echter niet kunnen helpen, gezien zijn functie als inspecteur moest hij zich zeker aan de regels houden.
Jolanda zat over haar aantekeningen gebogen en kon, als ze naar de feiten keek, niets anders concluderen dan dat de butler de freule had vermoord. Het enige dat nog een klein twijfeltje gaf, was dat iets in haar zei dat ze iets over het hoofd zag. Maar dat was puur een gevoel en bij moord kon je toch niet afgaan op gevoel?!
Ze had de butler nu een aantal keer gezien en gesproken. Het was een vriendelijke man. Hij zag er wat ruig uit met zijn snor en baard en donkere bril, maar iets in hem kwam haar ook vaag bekend voor. Ze kon er alleen nog steeds niet opkomen aan wie hij haar deed denken. En dat hij vriendelijk was, zei niets over of hij wel of niet een moord zou kunnen plegen. Er werden helaas te vaak moorden gepleegd door mensen waarvan je het niet zou verwachten. Soms werden mensen in het nauw gedreven. Dat de butler al 12 jaar getreiterd werd door de freule was al genoeg reden. Waarom was hij niet weg gegaan? Op deze vraag was zijn antwoord geweest, dat hij het geld nodig had en nergens zo’n baan als deze zou kunnen vinden en dat het treiteren ook wel mee viel.
Wat haar ook opgevallen was, was dat hij haar nooit aankeek tijdens de verhoren. Alles bij elkaar leek het feitelijk gezien een uitgemaakte zaak, maar ....
Ze had deze twijfels nog niet met de inspecteur besproken, omdat ze bang was dat hij dit soort twijfels onzin zou vinden. Misschien moest ze dit toch maar wel doen.
Archie dacht terug aan het moment dat hij de freule had gevonden. Hij moest een klus doen in de keuken en had daarvoor zijn gereedschapskist nodig. Deze stond in de kelder. De kelder was een wat dieper liggende ruimte in het kasteel waar allerlei dingen bewaard werden, waaronder ook wat spullen van de freule zelf. Het was dus niet ongewoon dat zij in de kelder moest zijn. Archie was met zijn gedachten bij de klus, toen hij de deur open deed en water hoorde stromen. Zijn hersenen leken het eerst niet te snappen wat hij hoorde, maar toen hij de trap afliep zag hij wat er aan de hand was. In de kelder stond een laag water van wel 30 cm, blijkbaar was er een waterleiding gesprongen of iets dergelijks. Er hing wel een klein peertje in de kelder, maar deze gaf maar weinig licht waardoor Archie in eerste instantie niets doorhad, totdat hij met zijn voet tegen iets aanstootte wat daar niet hoorde te liggen. Hij stopte, keek naar beneden en zag haar. Op haar buik, hoofd onder het water. De freule. Hij zakte naar beneden en trok het bovenlijf van de freule omhoog uit het water. Er was geen twijfel mogelijk. Hij zag gelijk dat de freule al was overleden. Hij sleepte haar lichaam omhoog de trap op, legde haar neer en belde 112.
De ambulance was snel ter plaatse en de broeders bevestigden dat de freule was overleden.
De politie was gekomen om de zaak te bekijken. Bij controle van de trap naar de kelder bleek dat er een traptrede los zat. Waarschijnlijk was de freule hierdoor uit haar evenwicht geraakt, gevallen en verkeerd terecht gekomen. Dat om onverklaarbare reden er kort daarna een waterleiding was gesprongen was een ongelukkig toeval.
Ook zijn vriend, Jan de inspecteur, was geweest en hij en zijn collega’s waren tot de conclusie gekomen dat het een noodlottig ongeluk was.
Archie had verwacht dat het daar bij zou blijven. Na de eerste schrik kwam de gedachte naar boven dat Fleur nu natuurlijk wees was. Er was niet echt familie die haar op kon eisen. Wat als.... misschien dat hij met een DNA-test kon aantonen dat hij de vader was en kon hij op die manier de voogdij krijgen? Hij had het al helemaal zien zitten, tot Jolanda, de jonge inspecteur, was gekomen met haar twijfels over of het daadwerkelijk een ongeluk was geweest.
Hij had haar gelijk herkend, de jonge vrouw van 12 jaar geleden. Aan niets had hij kunnen merken dat zij hem ook herkende. Hij had gehoopt dat Jan haar had kunnen overtuigen, maar voor zover hij tot nu toe gehoord had, leek zij zich helemaal in deze zaak vast te bijten. Er was nu nog maar één ding dat hij kon doen en dat ging hij dan ook vandaag doen. Hij ging naar de badkamer, pakte zijn scheerspullen en schoor zijn baard en snor af.
De telefoon ging, Jolanda nam op. De receptioniste was aan de andere kant van de lijn. “Er staat hier een man bij de balie die naar jou vraagt. Hij zegt dat het dringend is. Hij wil alleen kwijt dat het belangrijk is in het kader van de dood van de freule. Heb je tijd om hem te woord te staan?” Jolanda zuchtte. “Oke, ja, laat hem maar naar de spreekkamer komen.”
Ze liep in gedachten naar de spreekkamer. Bij de deur zag ze een man staan. Langzamerhand drong het tot haar door wie het was.
“Hallo Jolanda. Tijd niet gezien.”
“Wat doe jij hier?”
“Ik kom je de waarheid vertellen.”
“De waarheid?”
“Ja, de waarheid over je dochter.”
“Mijn dochter?”
“Ja! En ik wil je daarna vragen nog eens na te denken over hoe jij denkt dat de freule aan haar einde is gekomen.”
Jolanda liep nog eens alle punten door die ze verzameld had met betrekking tot het overlijden van Freule Liselot von Haaren ten Pruicken.
· De freule was dood gevonden in de kelder en na een val of klap met een zwaar voorwerp, verdronken in een laag water uit een kapotte waterleiding.
· Ze had een hoofdwond. Kon gekomen zijn door een val, maar dan zat hij eigenlijk op een vreemde plek. Kon ook duiden op een klap met een zwaar voorwerp, een nijptang of iets dergelijks.
· Kapotte waterleiding. Gebroken of doorgezaagd met bijvoorbeeld een ijzerzaag.
· In de gereedschapskist van de butler zijn een nijptang en ijzerzaag gevonden. Geen DNA op gevonden, lijken schoongemaakt te zijn. Waarom?
· De butler was op het moment van de val, naast de dochter van de freule, als enige persoon in het kasteel.
· De butler blijkt, volgens de huishoudster van de freule, jarenlang getreiterd te zijn door de freule.
· Waarom is de butler toch gebleven? Chantage?
Ze had vandaag nog iets gehoord via het roddelcircuit in het dorp wat zou kunnen verklaren waarom de inspecteur zo verdedigend en afwijzend stond tegenover alle aanwijzingen. De butler en de inspecteur zouden al jaren goede vrienden zijn. Als dit zo was, waarom had de inspecteur dat dan niet verteld? Dat maakte de zaak alleen nog maar verdachter.
De butler, Archie, zat op de hotelkamer die hij gehuurd had nadat hij de freule had gevonden in de kelder. Hij woonde daarvoor in het kasteel, maar begreep ook wel dat dit na haar overlijden, niet gepast meer was. Hij dacht terug aan de gebeurtenissen die hadden geleid naar zijn functie als butler bij de freule en haar man.
Twaalf jaar geleden was hij haar, de jonge vrouw, tegengekomen in het museum. Hij was destijds 30 jaar, zij bleek nog maar 19 te zijn. Beiden waren ze zeer geïnteresseerd geweest in een schilderij dat daar hing. Ze raakten aan de praat, gingen een kopje koffie drinken en van het één kwam het ander. Uiteindelijk nodigde zij hem uit om thuis nog wat te drinken. Achteraf hadden ze waarschijnlijk veel te veel gedronken, maar wat volgde was een warme nacht bij haar in bed. Ze waren beide ondoordacht geweest, want ze hadden geen voorbehoedsmiddel gebruikt.
De volgende morgen stuurde zij hem min of meer de deur uit. Op zijn pogingen een vervolgafspraak te maken, reageerde ze eerst ontwijkend en daarna helemaal niet meer. Hij snapte er niets van, want hij had echt een klik gevoeld. Misschien was het toch het leeftijdsverschil van ruim tien jaar geweest, waar zij op afgehaakt was.
Hij had het niet kunnen laten om haar toch regelmatig te volgen en in de gaten te houden. Hierdoor had hij ontdekt dat hun nacht samen niet zonder consequenties was geweest. Hij had een berichtje van haar verwacht waarin zij het hem liet weten, maar dat kwam maar niet. Ze had blijkbaar besloten om hem niet op de hoogte te stellen.
Archie was haar blijven volgen tot het moment dat ze, zoals hij berekend had, moest bevallen. Rond die tijd zag hij haar buiten lopen, zonder dikke buik, maar ook zonder kind. Hij kende iemand die bij de gemeente werkte en vroeg of zij wilde nagaan wat er met het kind was gebeurd. Na eerste heftige protesten lukte het Archie om diegene te overtuigen en was zij in het archief gedoken. Het bleek dat Jolanda haar kindje, een dochtertje, had laten adopteren door freule Liselot von Haaren ten Pruicken en haar man. Zijn eerste gevoel was boosheid. Waarom had ze hem niet op de hoogte gebracht, hem er niet bij betrokken? Hij had dan voor hun dochtertje kunnen zorgen! Daarna kwam de realiteit. Had hij dat gekund? Bij de freule zou zijn dochtertje het vast ook heel goed krijgen, ze zou in ieder geval financieel niets te kort komen. Hij kende de freule niet, maar haar man wel en dat was een zeer vriendelijke man. Archie besloot zich er bij neer te leggen dat het was gegaan, zoals het was gegaan.
Toen was er een, in zijn ogen, wonder gebeurd of was het toeval of voorbestemd? Hij zag in het plaatselijke krantje een vacature staan voor een butler bij de freule. Ze vroegen gelukkig niet om ervaring, verder voldeed hij aan alle eisen die in de vacature stonden. Archie solliciteerde en tot zijn geluk werd hij aangenomen.
Op deze manier kon hij toch bij zijn dochtertje, Fleur, zijn terwijl zij opgroeide. Zij werd zijn grote vreugde. De gelukkigste momenten waren de momenten die hij met haar doorbracht. En dat werden er naarmate de jaren vorderden veel. Ze kwam graag in de keuken, als hij daar aan het klussen was, of in de tuin en in de schuur. Ze kletste dan honderduit over van alles en nog wat. En híj vertelde haar spannende verhalen die hij zelf verzon. Ja, wat dat betreft was hij heel gelukkig.
Er was echter ook een zwarte kant aan zijn verblijf op het kasteel. Hij was er nog nooit achter gekomen waarom, maar de freule leek er alles aan te doen om het zijn leven zo moeilijk mogelijk te maken. In het begin viel het nog wel mee, maar toen haar man was overleden, leek haar niets meer in de weg te staan. Er was teveel gebeurd om op te noemen en het ergste was, ze deed het niet eens meer stiekem. Ze deed het ook waar Fleur of de huishoudster bij was, en soms zelfs als er vreemden waren. Hij had vaak op het punt gestaan om weg te gaan, maar dan zag hij zijn dochter en kon hij het niet over zijn hart verkrijgen om haar in de steek te laten.
Naarmate Fleur ouder werd, leek de freule ook een hekel aan haar eigen dochtertje te krijgen. Dit ging echter veel subtieler, geniepiger. Archie hoorde haar soms iets zeggen tegen Fleur, waarbij de woorden normaal leken, maar de toon waarop ze het zei gaven Archie de kriebels. Hij merkte ook dat Fleur steeds minder vrolijk was, zich terugtrok. Op zijn vragen wat er aan de hand was reageerde Fleur ontwijkend, meestal zei ze dat ze moe was door het vele schoolwerk. Archie voelde echter instinctief dat er meer aan de hand was. Hij ging er meer op letten en inderdaad, hij had gelijk. De freule probeerde door allerlei slinkse opmerkingen het zelfvertrouwen van Fleur te ondermijnen. Woedend werd hij. Dat ze hèm het leven zuur maakte, dat kon hij wel aan, maar ze moest niet aan Fleur komen.
Tijdens een afspraak met zijn vriend, inspecteur Jan van Straaten, had hij zijn zorgen besproken. Jan had jaren eerder regelmatig gevraagd aan Archie waarom hij op het kasteel bleef werken, terwijl hij zo getreiterd werd. Als Archie dan vertelde dat er ook goede momenten waren, bijvoorbeeld de momenten met Fleur, snapte Jan toch nog niet dat hij bleef, maar legde zich er bij neer. Tot een paar jaar geleden de freule zo iets ergs had gedaan dat Jan echt vond dat Archie daar weg moest. Op dat moment kon Archie niets meer verzinnen wat hem er van weerhield om weg te gaan, behalve de waarheid en had hij Jan in vertrouwen verteld dat Fleur zijn dochter was.
Nu was het zover gekomen dat hij Fleur weg wilde halen bij de freule, maar hoe? De freule zou het natuurlijk niet toelaten. Na al die jaren kon hij ook moeilijk ineens zeggen dat hij de vader was van Fleur. Niemand zou hem geloven, iedereen zou hem voor gek verklaren. Maar zoals het nu was kon het echt niet langer door gaan.
Jan had hem echter niet kunnen helpen, gezien zijn functie als inspecteur moest hij zich zeker aan de regels houden.
Jolanda zat over haar aantekeningen gebogen en kon, als ze naar de feiten keek, niets anders concluderen dan dat de butler de freule had vermoord. Het enige dat nog een klein twijfeltje gaf, was dat iets in haar zei dat ze iets over het hoofd zag. Maar dat was puur een gevoel en bij moord kon je toch niet afgaan op gevoel?!
Ze had de butler nu een aantal keer gezien en gesproken. Het was een vriendelijke man. Hij zag er wat ruig uit met zijn snor en baard en donkere bril, maar iets in hem kwam haar ook vaag bekend voor. Ze kon er alleen nog steeds niet opkomen aan wie hij haar deed denken. En dat hij vriendelijk was, zei niets over of hij wel of niet een moord zou kunnen plegen. Er werden helaas te vaak moorden gepleegd door mensen waarvan je het niet zou verwachten. Soms werden mensen in het nauw gedreven. Dat de butler al 12 jaar getreiterd werd door de freule was al genoeg reden. Waarom was hij niet weg gegaan? Op deze vraag was zijn antwoord geweest, dat hij het geld nodig had en nergens zo’n baan als deze zou kunnen vinden en dat het treiteren ook wel mee viel.
Wat haar ook opgevallen was, was dat hij haar nooit aankeek tijdens de verhoren. Alles bij elkaar leek het feitelijk gezien een uitgemaakte zaak, maar ....
Ze had deze twijfels nog niet met de inspecteur besproken, omdat ze bang was dat hij dit soort twijfels onzin zou vinden. Misschien moest ze dit toch maar wel doen.
Archie dacht terug aan het moment dat hij de freule had gevonden. Hij moest een klus doen in de keuken en had daarvoor zijn gereedschapskist nodig. Deze stond in de kelder. De kelder was een wat dieper liggende ruimte in het kasteel waar allerlei dingen bewaard werden, waaronder ook wat spullen van de freule zelf. Het was dus niet ongewoon dat zij in de kelder moest zijn. Archie was met zijn gedachten bij de klus, toen hij de deur open deed en water hoorde stromen. Zijn hersenen leken het eerst niet te snappen wat hij hoorde, maar toen hij de trap afliep zag hij wat er aan de hand was. In de kelder stond een laag water van wel 30 cm, blijkbaar was er een waterleiding gesprongen of iets dergelijks. Er hing wel een klein peertje in de kelder, maar deze gaf maar weinig licht waardoor Archie in eerste instantie niets doorhad, totdat hij met zijn voet tegen iets aanstootte wat daar niet hoorde te liggen. Hij stopte, keek naar beneden en zag haar. Op haar buik, hoofd onder het water. De freule. Hij zakte naar beneden en trok het bovenlijf van de freule omhoog uit het water. Er was geen twijfel mogelijk. Hij zag gelijk dat de freule al was overleden. Hij sleepte haar lichaam omhoog de trap op, legde haar neer en belde 112.
De ambulance was snel ter plaatse en de broeders bevestigden dat de freule was overleden.
De politie was gekomen om de zaak te bekijken. Bij controle van de trap naar de kelder bleek dat er een traptrede los zat. Waarschijnlijk was de freule hierdoor uit haar evenwicht geraakt, gevallen en verkeerd terecht gekomen. Dat om onverklaarbare reden er kort daarna een waterleiding was gesprongen was een ongelukkig toeval.
Ook zijn vriend, Jan de inspecteur, was geweest en hij en zijn collega’s waren tot de conclusie gekomen dat het een noodlottig ongeluk was.
Archie had verwacht dat het daar bij zou blijven. Na de eerste schrik kwam de gedachte naar boven dat Fleur nu natuurlijk wees was. Er was niet echt familie die haar op kon eisen. Wat als.... misschien dat hij met een DNA-test kon aantonen dat hij de vader was en kon hij op die manier de voogdij krijgen? Hij had het al helemaal zien zitten, tot Jolanda, de jonge inspecteur, was gekomen met haar twijfels over of het daadwerkelijk een ongeluk was geweest.
Hij had haar gelijk herkend, de jonge vrouw van 12 jaar geleden. Aan niets had hij kunnen merken dat zij hem ook herkende. Hij had gehoopt dat Jan haar had kunnen overtuigen, maar voor zover hij tot nu toe gehoord had, leek zij zich helemaal in deze zaak vast te bijten. Er was nu nog maar één ding dat hij kon doen en dat ging hij dan ook vandaag doen. Hij ging naar de badkamer, pakte zijn scheerspullen en schoor zijn baard en snor af.
De telefoon ging, Jolanda nam op. De receptioniste was aan de andere kant van de lijn. “Er staat hier een man bij de balie die naar jou vraagt. Hij zegt dat het dringend is. Hij wil alleen kwijt dat het belangrijk is in het kader van de dood van de freule. Heb je tijd om hem te woord te staan?” Jolanda zuchtte. “Oke, ja, laat hem maar naar de spreekkamer komen.”
Ze liep in gedachten naar de spreekkamer. Bij de deur zag ze een man staan. Langzamerhand drong het tot haar door wie het was.
“Hallo Jolanda. Tijd niet gezien.”
“Wat doe jij hier?”
“Ik kom je de waarheid vertellen.”
“De waarheid?”
“Ja, de waarheid over je dochter.”
“Mijn dochter?”
“Ja! En ik wil je daarna vragen nog eens na te denken over hoe jij denkt dat de freule aan haar einde is gekomen.”
Kijk voor meer informatie over Cozon Creatief en wat ik nog meer te bieden heb bij de pagina's Over CoZon Creatief, Coaching, Workshops, Eigen werk, Blogs.