Jan en Anneloes
Vakantieverhaal
|
Voor de vakantie hebben we een aantal zinnen gekregen waarmee we een (vakantie)verhaal moesten schrijven. Ik heb een aantal zinnen gebruikt om een wat langer verhaal te schrijven. Alle hoofdstukken beginnen met één van de opgegeven zinnen.
|
|
Hiernaast vind je de ingesproken versie van Jan en Anneloes =>
|
| ||
Hoofdstuk 1
“Dus jij weet zeker dat ik dit plantje gewoon in de sla kan gooien?”
“Ja, Jan, dat weet ik zeker!” zegt mijn vrouw, Anneloes, op zo’n toon van hoe ik durf te twijfelen aan haar.
We zijn vandaag aangekomen op de camping in Frankrijk. Anneloes denkt dat zij, zoals altijd, heeft bepaald waar we naar toe zouden gaan. Dit keer heb ik, zonder dat ze er erg in had aangestuurd op deze camping. Hij is namelijk vlakbij de plaats waar de wereldkampioenschappen Duivenmelken plaats zullen vinden.
Anneloes weet nergens van. Zij denkt dat we hier zijn om te relaxen, plaatsjes te bezoeken, beetje rondrijden en omgeving verkennen.
Anneloes heeft een hekel aan mijn duiven. Ik besteed er teveel tijd aan en ze vindt het suf. Eigenlijk lijkt ze inmiddels alles aan mij suf te vinden. Mijn baan als accountant, mijn kleding, mijn gedrag en dus vooral mijn hobby.
Dat ik met mijn baan als accountant genoeg verdien om haar het luxe leventje te geven dat ze wil is denk ik de enige reden dat ze bij mij blijft, plus dat ze denkt dat ik alles doe wat zij wil.
In eerste instantie vond ik het wel best. Mijn eten stond klaar als ik thuis kwam, het huis was schoon en ik kon mijn eigen gang gaan. Tot ik er achter kwam dat ze vreemd ging. Zij weet niet dat ik het weet, ze denkt dat ze slim is. Helemaal omdat ze niet weet dat ik weet dat haar minnaar ook op deze camping verblijft en dat mijn beste vriend, Sjon, met zijn en mijn duiven op een camping 1 kilometer verderop staat.
Dat haar minnaar er is, komt mij goed uit, want als ik het goed speel heb ik alle tijd om mij voor te bereiden op, en mee te doen met de kampioenschappen. Sjon en ik hebben een weddenschap lopen. Wie wint krijgt de beste duif van de ander.
Hoofdstuk 2
“We hadden echt linksaf gemoeten!”
Anneloes en ik zijn op weg naar een kasteel. Een uitje dat we dan toch samen doen. Vroeger was dit één van de dingen die we graag samen deden. Op vakantie bezochten wij zoveel mogelijk kastelen en kerken en genoten we van het gevoel hier allebei zo van te genieten. Nu lijkt het een verplichting te zijn geworden om dit samen te doen.
Anneloes heeft gelijk, we hadden linksaf gemoeten, maar de plek waar de kampioenschappen zijn is rechtdoor en ik wil zeker weten dat ik op de dag van de kampioenschappen in één keer goed rijd. Ik rijd nog een stuk door en zie dan het bord van de plaats waar de kampioenschappen gehouden worden. Ik weet genoeg!
“Ik denk dat je inderdaad gelijk hebt, Anneloes” zeg ik en keer om. Anneloes kijkt verbaasd naar mij, waarschijnlijk omdat ze niet gewend is om gelijk te krijgen van mij, en glimlacht zowaar.
In een gemoedelijk sfeertje rijden we door naar het kasteel. Het blijkt één van de mooiste kastelen te zijn die we ooit gezien hebben en even genieten we weer als vanouds van al het moois. Ik zie haar stralende ogen weer, die ogen waar ik als eerste voor viel. Het verwart me, ik weet niet wat ik met dit gevoel moet en besluit het maar gewoon te ondergaan.
Na afloop drinken we nog wat op het terras bij het kasteel. Af en toe raakt Anneloes mijn hand of arm aan als ze enthousiast vertelt. Ze lijkt niet op te merken dat het voor het eerst sinds tijden is dat we niet in een ongemakkelijke stilte voor ons uit staren.
De ontspannen en ongedwongen sfeer blijft de rest van de dag hangen, totdat Anneloes zegt dat ze even een wandelingetje gaat maken. Ik weet natuurlijk wel waar heen. Op mijn vraag of ik mee zal gaan zegt ze dan ook dat ze liever alleen gaat.
Ik blijf achter met een gefrustreerd gevoel en probeer wat te lezen, maar de beelden in mijn hoofd over wat zij aan het doen is zijn onmogelijk te stoppen.
Hoofdstuk 3
“Nee hè, Nederlanders, gauw frans praten” zeg ik.
We zitten bij onze luxe tent. Om ons heen staan alleen maar Fransen en Engelsen, alleen 10 meter verderop staan Nederlanders.
Ik probeer de krant te lezen en Anneloes doet alsof ze ook aan het lezen is, zo’n bouquetboekje vol romantiek. Romantiek die bij ons ver te zoeken is. Nee, die haalt ze bij haar minnaar.. Ik zie haar ogen steeds afdwalen in de hoop dat hij langs komt lopen en ze hem kan zien. Normaal loopt hij altijd gewoon door, maar nu blijft hij bij de Nederlanders een praatje maken met zijn gezicht naar ons, of eigenlijk naar Anneloes toe. Hoe onopvallend.
Anneloes schudt haar hoofd en kijkt mij verstoord aan na mijn opmerking. “Waar slaat dat nou weer op?”
Inwendig moet ik lachen, om dat ik zie hoeveel moeite ze heeft om haar aandacht bij mij te houden.
Wie weet komt hij één dezer dagen ook nog quasi onschuldig een praatje met ons maken… he dat is eigenlijk geen gek idee.
Terwijl ik dit allemaal bedenk voel ik een onrustig gevoel in mijn buik en een steek in mijn hartgebied.
Hoofdstuk 4
“Jan, Ja-han, wordt es wakker er sluipt iemand om onze tent.”
“Jan, Ja-han, wordt es wakker er sluipt iemand om onze tent.”
“Wat?” Slaperig open ik mijn ogen. “Wat is er aan de hand?”
“Ik hoor iemand bij onze tent rondsluipen.”
“Zal wel een egel zijn ofzo.”
“Nee, het is echt een mens” fluistert Anneloes.
“Stil dan even, dan kan ik het ook horen.”
Eerst hoor ik niets behalve het ruisen van de bomen, maar dan hoor ik een takje kraken en duidelijke voetstappen die van heel dicht bij de tent weglopen.
Nu toch ook wel nieuwsgierig geworden open ik snel de rits van de tent en zie een gestalte die verdacht veel op de minnaar van Anneloes lijkt wegrennen. Wat was hij van plan?
Weer in de tent geef ik zo'n uitgebreide, duidelijke omschrijving van de man die weg liep dat Anneloes langzaamaan rood wordt. Ook zij weet wie het geweest is en weet er duidelijk geen raad mee.
Ik vind het wel iets komisch hebben en verwacht dat dit nog wel eens een staartje zal krijgen.
Ik voel leedvermaak, maar ergens heel ver diep van binnen een onverwachts sprankje hoop.
Het is nog zo vroeg dat we in onze slaapzak terug kruipen en ik volg mijn behoefte en kruip tegen Anneloes aan, zogenaamd om haar te beschermen.
Anneloes protesteert dit keer niet.
“Dus jij weet zeker dat ik dit plantje gewoon in de sla kan gooien?”
“Ja, Jan, dat weet ik zeker!” zegt mijn vrouw, Anneloes, op zo’n toon van hoe ik durf te twijfelen aan haar.
We zijn vandaag aangekomen op de camping in Frankrijk. Anneloes denkt dat zij, zoals altijd, heeft bepaald waar we naar toe zouden gaan. Dit keer heb ik, zonder dat ze er erg in had aangestuurd op deze camping. Hij is namelijk vlakbij de plaats waar de wereldkampioenschappen Duivenmelken plaats zullen vinden.
Anneloes weet nergens van. Zij denkt dat we hier zijn om te relaxen, plaatsjes te bezoeken, beetje rondrijden en omgeving verkennen.
Anneloes heeft een hekel aan mijn duiven. Ik besteed er teveel tijd aan en ze vindt het suf. Eigenlijk lijkt ze inmiddels alles aan mij suf te vinden. Mijn baan als accountant, mijn kleding, mijn gedrag en dus vooral mijn hobby.
Dat ik met mijn baan als accountant genoeg verdien om haar het luxe leventje te geven dat ze wil is denk ik de enige reden dat ze bij mij blijft, plus dat ze denkt dat ik alles doe wat zij wil.
In eerste instantie vond ik het wel best. Mijn eten stond klaar als ik thuis kwam, het huis was schoon en ik kon mijn eigen gang gaan. Tot ik er achter kwam dat ze vreemd ging. Zij weet niet dat ik het weet, ze denkt dat ze slim is. Helemaal omdat ze niet weet dat ik weet dat haar minnaar ook op deze camping verblijft en dat mijn beste vriend, Sjon, met zijn en mijn duiven op een camping 1 kilometer verderop staat.
Dat haar minnaar er is, komt mij goed uit, want als ik het goed speel heb ik alle tijd om mij voor te bereiden op, en mee te doen met de kampioenschappen. Sjon en ik hebben een weddenschap lopen. Wie wint krijgt de beste duif van de ander.
Hoofdstuk 2
“We hadden echt linksaf gemoeten!”
Anneloes en ik zijn op weg naar een kasteel. Een uitje dat we dan toch samen doen. Vroeger was dit één van de dingen die we graag samen deden. Op vakantie bezochten wij zoveel mogelijk kastelen en kerken en genoten we van het gevoel hier allebei zo van te genieten. Nu lijkt het een verplichting te zijn geworden om dit samen te doen.
Anneloes heeft gelijk, we hadden linksaf gemoeten, maar de plek waar de kampioenschappen zijn is rechtdoor en ik wil zeker weten dat ik op de dag van de kampioenschappen in één keer goed rijd. Ik rijd nog een stuk door en zie dan het bord van de plaats waar de kampioenschappen gehouden worden. Ik weet genoeg!
“Ik denk dat je inderdaad gelijk hebt, Anneloes” zeg ik en keer om. Anneloes kijkt verbaasd naar mij, waarschijnlijk omdat ze niet gewend is om gelijk te krijgen van mij, en glimlacht zowaar.
In een gemoedelijk sfeertje rijden we door naar het kasteel. Het blijkt één van de mooiste kastelen te zijn die we ooit gezien hebben en even genieten we weer als vanouds van al het moois. Ik zie haar stralende ogen weer, die ogen waar ik als eerste voor viel. Het verwart me, ik weet niet wat ik met dit gevoel moet en besluit het maar gewoon te ondergaan.
Na afloop drinken we nog wat op het terras bij het kasteel. Af en toe raakt Anneloes mijn hand of arm aan als ze enthousiast vertelt. Ze lijkt niet op te merken dat het voor het eerst sinds tijden is dat we niet in een ongemakkelijke stilte voor ons uit staren.
De ontspannen en ongedwongen sfeer blijft de rest van de dag hangen, totdat Anneloes zegt dat ze even een wandelingetje gaat maken. Ik weet natuurlijk wel waar heen. Op mijn vraag of ik mee zal gaan zegt ze dan ook dat ze liever alleen gaat.
Ik blijf achter met een gefrustreerd gevoel en probeer wat te lezen, maar de beelden in mijn hoofd over wat zij aan het doen is zijn onmogelijk te stoppen.
Hoofdstuk 3
“Nee hè, Nederlanders, gauw frans praten” zeg ik.
We zitten bij onze luxe tent. Om ons heen staan alleen maar Fransen en Engelsen, alleen 10 meter verderop staan Nederlanders.
Ik probeer de krant te lezen en Anneloes doet alsof ze ook aan het lezen is, zo’n bouquetboekje vol romantiek. Romantiek die bij ons ver te zoeken is. Nee, die haalt ze bij haar minnaar.. Ik zie haar ogen steeds afdwalen in de hoop dat hij langs komt lopen en ze hem kan zien. Normaal loopt hij altijd gewoon door, maar nu blijft hij bij de Nederlanders een praatje maken met zijn gezicht naar ons, of eigenlijk naar Anneloes toe. Hoe onopvallend.
Anneloes schudt haar hoofd en kijkt mij verstoord aan na mijn opmerking. “Waar slaat dat nou weer op?”
Inwendig moet ik lachen, om dat ik zie hoeveel moeite ze heeft om haar aandacht bij mij te houden.
Wie weet komt hij één dezer dagen ook nog quasi onschuldig een praatje met ons maken… he dat is eigenlijk geen gek idee.
Terwijl ik dit allemaal bedenk voel ik een onrustig gevoel in mijn buik en een steek in mijn hartgebied.
Hoofdstuk 4
“Jan, Ja-han, wordt es wakker er sluipt iemand om onze tent.”
“Jan, Ja-han, wordt es wakker er sluipt iemand om onze tent.”
“Wat?” Slaperig open ik mijn ogen. “Wat is er aan de hand?”
“Ik hoor iemand bij onze tent rondsluipen.”
“Zal wel een egel zijn ofzo.”
“Nee, het is echt een mens” fluistert Anneloes.
“Stil dan even, dan kan ik het ook horen.”
Eerst hoor ik niets behalve het ruisen van de bomen, maar dan hoor ik een takje kraken en duidelijke voetstappen die van heel dicht bij de tent weglopen.
Nu toch ook wel nieuwsgierig geworden open ik snel de rits van de tent en zie een gestalte die verdacht veel op de minnaar van Anneloes lijkt wegrennen. Wat was hij van plan?
Weer in de tent geef ik zo'n uitgebreide, duidelijke omschrijving van de man die weg liep dat Anneloes langzaamaan rood wordt. Ook zij weet wie het geweest is en weet er duidelijk geen raad mee.
Ik vind het wel iets komisch hebben en verwacht dat dit nog wel eens een staartje zal krijgen.
Ik voel leedvermaak, maar ergens heel ver diep van binnen een onverwachts sprankje hoop.
Het is nog zo vroeg dat we in onze slaapzak terug kruipen en ik volg mijn behoefte en kruip tegen Anneloes aan, zogenaamd om haar te beschermen.
Anneloes protesteert dit keer niet.
Kijk voor meer informatie over Cozon Creatief en wat ik nog meer te bieden heb bij de pagina's Over CoZon Creatief, Coaching, Workshops, Eigen werk, Blogs.