Schrijfopdracht:
- Kies een boekenplank en neem dan het 3e boek van rechts
- Sla het boek open op pagina 33. Tel vanaf boven 8 of 9 regels omlaag. De 1e hele zin die je tegenkomt wordt de beginzin van je verhaal
- Ga nu verder naar pagina 44. Het 1e zelfstandig naamwoord van de laatste regel is het onderwerp van je verhaal
- De slotzin van je verhaal is de beginzin van het boek
Ik heb uiteindelijk 2 boeken gekozen, zie hieronder het 1e boek (zie voor het 2e boek 'Haat en Liefde'):
- Kies een boekenplank en neem dan het 3e boek van rechts
- Sla het boek open op pagina 33. Tel vanaf boven 8 of 9 regels omlaag. De 1e hele zin die je tegenkomt wordt de beginzin van je verhaal
- Ga nu verder naar pagina 44. Het 1e zelfstandig naamwoord van de laatste regel is het onderwerp van je verhaal
- De slotzin van je verhaal is de beginzin van het boek
Ik heb uiteindelijk 2 boeken gekozen, zie hieronder het 1e boek (zie voor het 2e boek 'Haat en Liefde'):
Het boek was: Rozengeur en Zonneschijn van Jill Mansell
Beginzin => (Onzin.) Je bent zo licht als een veertje
Onderwerp => Camera
Slotzin => In de hoge ruimte van de salon van het Mariscombe House Hotel legde Sophie Wells de laatste hand aan de voorbereidingen van de fotoshoot
Beginzin => (Onzin.) Je bent zo licht als een veertje
Onderwerp => Camera
Slotzin => In de hoge ruimte van de salon van het Mariscombe House Hotel legde Sophie Wells de laatste hand aan de voorbereidingen van de fotoshoot
|
Hiernaast vind je de ingesproken versie van De Camera =>
|
| ||
De Camera
“Onzin. Je bent zo licht als een veertje” zei Sophie. “Waar slaat dat nu weer op” zei Annabel boos terug. “Ik ben 1 kilo aangekomen. Je kan echt nog steeds helemaal niets. Wie heeft jou in godsnaam ingehuurd? Dit gaat helemaal niets worden. Het is dat ik de foto’s morgen nodig heb voor de aankondiging van mijn bruiloft”.
Sophie zuchtte en liep terug naar de plek van de fotoshoot. Waar was ze in hemelsnaam aan begonnen. Ze had geweten dat ze eigenlijk nee had moeten zeggen, maar zoals altijd leek het wel of het woord ‘nee’ niet in haar woordenboek voorkwam.
Haar gedachten gingen terug naar hoe ze in deze situatie terecht was gekomen.
Drie weken geleden kreeg ze een telefoontje van een bevriende fotografe, Suzan. Zij zou een fotoshoot doen, maar had inmiddels een uitnodiging gekregen voor de bruiloft van haar broer. Hier kon ze natuurlijk met geen mogelijkheid onderuit komen. Ze ging bijna op haar knieën toen ze Sophie vroeg of ze de fotoshoot wilde doen. Sophie kon geen weerstand bieden tegen de smeekbedes van Suzan, dus had uiteindelijk toegestemd.
Wat een spijt had ze daar nu van, als ze had geweten wie ze moest fotograferen had ze never-nooit-niet ja gezegd. Ergens in haar hersenen had ze dan het woordje ‘nee’ echt wel gevonden.
Ze moest portretfoto’s maken van Annabel, de nagel aan haar doodskist op de middelbare school. Degene die het groepje aanvoerde dat de middelbare schoolperiode van Sophie tot een ware hel had gemaakt. Lang blond haar, blauwe ogen, slank, populair, oftewel alles wat Sophie toen niet was.
Inmiddels was er veel veranderd, maar Sophie voelde zich nog steeds regelmatig het lelijke, dikke eendje van toen. Was nu haar kans gekomen om revanche te nemen?
Sophie had in diverse blaadjes en op internet foto’s gevonden van Annabel. Op alle foto’s zag Annabel er fantastisch uit, maar wat je op de foto’s zag was alleen de buitenkant.
De specialiteit van Sophie was om op haar foto’s de binnenkant te laten zien van de persoon. Het liefst maakte ze dan ook portretfoto’s van mensen die onzeker waren over zichzelf, die het mooie in zichzelf niet zagen. Met haar foto’s lukte het altijd dat de mensen wel zagen hoe mooi ze waren, omdat hun innerlijk naar voren kwam.
Andersom kon echter ook!!
In de hoge ruimte van de salon van het Mariscombe House Hotel legde Sophie de laatste hand aan de voorbereidingen van de fotoshoot.
“Onzin. Je bent zo licht als een veertje” zei Sophie. “Waar slaat dat nu weer op” zei Annabel boos terug. “Ik ben 1 kilo aangekomen. Je kan echt nog steeds helemaal niets. Wie heeft jou in godsnaam ingehuurd? Dit gaat helemaal niets worden. Het is dat ik de foto’s morgen nodig heb voor de aankondiging van mijn bruiloft”.
Sophie zuchtte en liep terug naar de plek van de fotoshoot. Waar was ze in hemelsnaam aan begonnen. Ze had geweten dat ze eigenlijk nee had moeten zeggen, maar zoals altijd leek het wel of het woord ‘nee’ niet in haar woordenboek voorkwam.
Haar gedachten gingen terug naar hoe ze in deze situatie terecht was gekomen.
Drie weken geleden kreeg ze een telefoontje van een bevriende fotografe, Suzan. Zij zou een fotoshoot doen, maar had inmiddels een uitnodiging gekregen voor de bruiloft van haar broer. Hier kon ze natuurlijk met geen mogelijkheid onderuit komen. Ze ging bijna op haar knieën toen ze Sophie vroeg of ze de fotoshoot wilde doen. Sophie kon geen weerstand bieden tegen de smeekbedes van Suzan, dus had uiteindelijk toegestemd.
Wat een spijt had ze daar nu van, als ze had geweten wie ze moest fotograferen had ze never-nooit-niet ja gezegd. Ergens in haar hersenen had ze dan het woordje ‘nee’ echt wel gevonden.
Ze moest portretfoto’s maken van Annabel, de nagel aan haar doodskist op de middelbare school. Degene die het groepje aanvoerde dat de middelbare schoolperiode van Sophie tot een ware hel had gemaakt. Lang blond haar, blauwe ogen, slank, populair, oftewel alles wat Sophie toen niet was.
Inmiddels was er veel veranderd, maar Sophie voelde zich nog steeds regelmatig het lelijke, dikke eendje van toen. Was nu haar kans gekomen om revanche te nemen?
Sophie had in diverse blaadjes en op internet foto’s gevonden van Annabel. Op alle foto’s zag Annabel er fantastisch uit, maar wat je op de foto’s zag was alleen de buitenkant.
De specialiteit van Sophie was om op haar foto’s de binnenkant te laten zien van de persoon. Het liefst maakte ze dan ook portretfoto’s van mensen die onzeker waren over zichzelf, die het mooie in zichzelf niet zagen. Met haar foto’s lukte het altijd dat de mensen wel zagen hoe mooi ze waren, omdat hun innerlijk naar voren kwam.
Andersom kon echter ook!!
In de hoge ruimte van de salon van het Mariscombe House Hotel legde Sophie de laatste hand aan de voorbereidingen van de fotoshoot.