Schrijfopdracht: Wees lieve Tess en reageer op onderstaand probleem van Eefje
Lieve Tess
Ik ben een 34 jarige vrouw, tien jaar getrouwd met Marcel, we hebben 3 kinderen. Onlangs was ik jarig en wat ik kreeg van mijn man? Een bowlingbal! Met zijn initialen en met gaten naar de grootte van zijn vingers. Het was geen leuke verrassing, dat snap je, ik vond het egoïstisch, hebzuchtig en onattent van Marcel. Toch ben ik naar het bowlingcentrum gegaan. En daar ontmoette ik Frank, een hele lieve en zeer begripvolle man. Lieve Tess, wat moet ik nu doen?
Hiernaast vind je de ingesproken versie van Lieve Tess =>
|
![]()
|
Lieve Eefje
Ik las je brief en ik kreeg een deja vu. Het lijkt of de geschiedenis zich herhaalt, maar dan bij jou. Ik zal je mijn verhaal vertellen, misschien dat dat je helpt om een beslissing te nemen.
Het is inmiddels zo’n 25 jaar geleden. Mijn man en ik waren ook zo’n 10 jaar getrouwd. Op zich waren we best happy met elkaar, maar de sleur was er bij ons toch aardig ingeslopen. Ik had daar al een paar keer iets over gezegd tegen mijn man, maar hij zei daar nooit zoveel op dus ik kreeg het idee dat het hem niets kon schelen. Toen kwam mijn 40e verjaardag, best een bijzondere leeftijd toch?
Ik was best benieuwd naar het cadeau dat ik van mijn man zou krijgen. En je begrijpt het waarschijnlijk al. Ook ik kreeg een bowlingbal met gaten zo groot als de vingers van mijn man en zijn initialen (hebben jouw man en mijn man elkaar misschien gesproken?).
Zoals je begrijpt werd ik woest. Ik had mij zo verheugd op een leuk cadeau en kreeg ik dit. Mijn man stamelde nog dat hij het uit kon leggen, maar ik gaf hem geen kans. Ik slingerde van alles naar zijn hoofd in woorden en dingen. Ik zei dat hij egoïstisch was, vroeg wat hij wel niet dacht en gooide met alles wat voor handen lag (helaas ook het hele dure, kristallen vaasje inclusief water en bloemen, erfstuk van mijn oma. Heb ik later nog zelf allemaal op moeten ruimen ook ☹).
Ik ben die dag nog heel boos gebleven en de volgende dag besloot ik, net als jij, dan maar te gaan bowlen ook. Als mijn man dit ding aan mij gaf zou ik hem gebruiken ook. Ik zou hem niet gunnen dat hij hem zelf kon gebruiken.
En daar op de bowlingbaan ontmoette ik Mark. Een charmante man die mij heel veel aandacht gaf en heel duidelijk liet blijken dat hij wel interesse in mij had. Je snapt dat ik daar op dat moment wel gevoelig voor was en eigenlijk min of meer uit wraak, heb ik die avond met Mark staan zoenen in een steegje achter de bowlingbaan. Heel spannend!
Weer thuisgekomen besloot ik de ultieme wraak te nemen en vertelde mijn man wat er gebeurd was en dat dat zijn eigen schuld was, had hij mij maar niet zo’n stom egoïstisch cadeau moeten geven.
Terwijl ik dit vertelde zag ik alle kleur uit het gezicht van mijn man wegtrekken. “Net goed”, dacht ik nog. Totdat mijn man ineens op stond en vroeg waar ik dacht mee bezig te zijn. “Nu ga je naar mij luisteren” zei hij.
Toch wel onder de indruk van deze reactie van mijn man ging ik zitten en toen begon hij te vertellen:
“Jij hebt al een paar keer gezegd dat je vond dat onze relatie in een sleur was veranderd. Je weet dat ik niet zo creatief ben om leuke dingen te bedenken, dat is meer jouw talent. Ik voel mij daar wel altijd wat bezwaard over en weet dan ook niet hoe ik moet reageren als je daarover begint. Maar ik vond dat ik toch ook één keer iets moest bedenken om je te verrassen en bedacht dat het mooiste moment jouw 40e verjaardag was.” Inmiddels zat ik hem met open mond aan te gapen, dus toch…! “Maar hoe dacht je met deze bowlingbal met gaten ter grootte van jouw vingers en jouw initialen te willen doen” vroeg ik toch nog gepikeerd.
“Ik heb een cursus bowlen voor twee geboekt” zei hij “en deze bal is ónze bal, de gaten moeten dus wel zo groot zijn als mijn vingers zodat jouw én mijn vingers er in kunnen, dat leek mij romantisch en de initialen zijn zodat jij weet dat je hem van mij hebt gekregen.”
Ik zat daar met mijn mond vol tanden.
Als ik heel eerlijk ben, ben ik er nooit achter gekomen of mijn man de waarheid sprak of hij dit echt zo bedacht had vóór mijn verjaardag of ná mijn woedende reactie.
Feit is wel dat we samen zijn gaan bowlen en dit bleek verrassend leuk te zijn om samen te doen. Tot op de dag van vandaag staan wij 2x per week op de bowlingbaan. Ik inmiddels wel met mijn eigen bowlingbal met míjn initialen.
Dit was mijn verhaal. Wie weet herken je er iets in en heb je er iets aan.
Als niet, dan raad ik je aan je man voor zijn verjaardag een kledingbon van € 1.000,00 te geven bij een damesmodezaak en kleed je je mooi voor Frank.
Laat je weten hoe het gegaan is?
Liefs Tess
Het is inmiddels zo’n 25 jaar geleden. Mijn man en ik waren ook zo’n 10 jaar getrouwd. Op zich waren we best happy met elkaar, maar de sleur was er bij ons toch aardig ingeslopen. Ik had daar al een paar keer iets over gezegd tegen mijn man, maar hij zei daar nooit zoveel op dus ik kreeg het idee dat het hem niets kon schelen. Toen kwam mijn 40e verjaardag, best een bijzondere leeftijd toch?
Ik was best benieuwd naar het cadeau dat ik van mijn man zou krijgen. En je begrijpt het waarschijnlijk al. Ook ik kreeg een bowlingbal met gaten zo groot als de vingers van mijn man en zijn initialen (hebben jouw man en mijn man elkaar misschien gesproken?).
Zoals je begrijpt werd ik woest. Ik had mij zo verheugd op een leuk cadeau en kreeg ik dit. Mijn man stamelde nog dat hij het uit kon leggen, maar ik gaf hem geen kans. Ik slingerde van alles naar zijn hoofd in woorden en dingen. Ik zei dat hij egoïstisch was, vroeg wat hij wel niet dacht en gooide met alles wat voor handen lag (helaas ook het hele dure, kristallen vaasje inclusief water en bloemen, erfstuk van mijn oma. Heb ik later nog zelf allemaal op moeten ruimen ook ☹).
Ik ben die dag nog heel boos gebleven en de volgende dag besloot ik, net als jij, dan maar te gaan bowlen ook. Als mijn man dit ding aan mij gaf zou ik hem gebruiken ook. Ik zou hem niet gunnen dat hij hem zelf kon gebruiken.
En daar op de bowlingbaan ontmoette ik Mark. Een charmante man die mij heel veel aandacht gaf en heel duidelijk liet blijken dat hij wel interesse in mij had. Je snapt dat ik daar op dat moment wel gevoelig voor was en eigenlijk min of meer uit wraak, heb ik die avond met Mark staan zoenen in een steegje achter de bowlingbaan. Heel spannend!
Weer thuisgekomen besloot ik de ultieme wraak te nemen en vertelde mijn man wat er gebeurd was en dat dat zijn eigen schuld was, had hij mij maar niet zo’n stom egoïstisch cadeau moeten geven.
Terwijl ik dit vertelde zag ik alle kleur uit het gezicht van mijn man wegtrekken. “Net goed”, dacht ik nog. Totdat mijn man ineens op stond en vroeg waar ik dacht mee bezig te zijn. “Nu ga je naar mij luisteren” zei hij.
Toch wel onder de indruk van deze reactie van mijn man ging ik zitten en toen begon hij te vertellen:
“Jij hebt al een paar keer gezegd dat je vond dat onze relatie in een sleur was veranderd. Je weet dat ik niet zo creatief ben om leuke dingen te bedenken, dat is meer jouw talent. Ik voel mij daar wel altijd wat bezwaard over en weet dan ook niet hoe ik moet reageren als je daarover begint. Maar ik vond dat ik toch ook één keer iets moest bedenken om je te verrassen en bedacht dat het mooiste moment jouw 40e verjaardag was.” Inmiddels zat ik hem met open mond aan te gapen, dus toch…! “Maar hoe dacht je met deze bowlingbal met gaten ter grootte van jouw vingers en jouw initialen te willen doen” vroeg ik toch nog gepikeerd.
“Ik heb een cursus bowlen voor twee geboekt” zei hij “en deze bal is ónze bal, de gaten moeten dus wel zo groot zijn als mijn vingers zodat jouw én mijn vingers er in kunnen, dat leek mij romantisch en de initialen zijn zodat jij weet dat je hem van mij hebt gekregen.”
Ik zat daar met mijn mond vol tanden.
Als ik heel eerlijk ben, ben ik er nooit achter gekomen of mijn man de waarheid sprak of hij dit echt zo bedacht had vóór mijn verjaardag of ná mijn woedende reactie.
Feit is wel dat we samen zijn gaan bowlen en dit bleek verrassend leuk te zijn om samen te doen. Tot op de dag van vandaag staan wij 2x per week op de bowlingbaan. Ik inmiddels wel met mijn eigen bowlingbal met míjn initialen.
Dit was mijn verhaal. Wie weet herken je er iets in en heb je er iets aan.
Als niet, dan raad ik je aan je man voor zijn verjaardag een kledingbon van € 1.000,00 te geven bij een damesmodezaak en kleed je je mooi voor Frank.
Laat je weten hoe het gegaan is?
Liefs Tess